کوچ نشيني کهن ترين شيوه زيست بشر است که پابرجا بودن آن تا عصر حاضر از بزرگ ترين جاذبه هاي اين شيوه معيشت است و همين شيوه خاص زندگي سبب شده ايلات و عشاير «ديدني ترين جاذبه عصر تکنولوژي» لقب بگيرند و همچنان در بين عشاير بختياري استان چهارمحال و بختياري مرسوم است.

اين سفر که همه ساله در مناطق بختياري نشين استان چهارمحال و بختياري و با سرد شدن هوا آغاز مي شود پس از پيمودن مسافتي که چندين هفته به طول مي انجامد در مناطق گرم نشين خوزستان به پايان مي رسد .

هر چند در بسياري از اين مناطق جاده هاي کوهستاني جاي ايلراه ها را گرفته است اما هنوز بسياري از عشاير اين مناطق با پاي پياده و تحمل روزها رنج و مشقت و البته با لذت بردن از همه زيبايي هاي کوچ، اين سفر خاطره انگيز را انجام مي دهند.

مسکن عشاير و نوع زندگي آن ها، زبان و موسيقي، غذاهاي محلي، صنايع دستي و لباس هاي محلي به همراه آيين هاي به جاي آوردن جشن هاي عروسي و محلي از مهم ترين جاذبه هاي ايلات و عشاير است.